Jaarlijks, nu voor de derde keer, begeleid ik een puur vrouwen vuurloop als onderdeel van de Atlas Reiki Master . Alle deelneemsters zijn vrouwen, en vuurpriesteressen hoeden het vuur. Een vuurloop ritueel is een manier om het leven te  vieren en ons te laten transformeren door het vuur. We verbinden ons dieper met ons vuur,  met onze passie en leren over vertrouwen en angst tegemoet treden.

 

Daags voor de Atlas Reiki  vuurloop ceremonie van 2016 heb ik een gesprek met een van de deelneemsters over angst voor vrouwengroepen en over het collectieve geheugen. We hebben het over de link van vrouwen met vuur. Dat ons onderbewuste ook meteen een link legt met de brute heksenvervolgingen.

 

Wikipedia: “de heksenvervolging heeft tussen circa 1450 en 1750 grote delen van Europa in haar greep gehad en vele tienduizenden slachtoffers geëist. Schattingen lopen uiteen van 30.000 tot 60.000  geëxecuteerden waarvan ongeveer 80% vrouwen.

 

Houtstapel versus brandstapel

Tijdens het vuurloop ritueel bouwen we met de hele groep de houtstapel . Vaak vergist iemand zich, noemt het vuurstapel.

 

Offers op de houtstapel

De  prachtige houtstapel versieren we met verse bloemen. Vuurpriesteres Immia had ditmaal ook een grillig gevormde tak meegebracht. Mijn ogen zien een heks.

 

Grillig gevormde tak bij de bloemenoffers bovenop de houtstapel (wat zie jij erin?)

 

Het vuur brandt !

Bij het immens hete vuur wordt gedrumd, gezongen, gebeden, gedanst. Hier lijk ik als heks uit het vuur te komen.

 

Het geluid

In de nacht, na al het dansen, zingen en drummen rond het vuur, na het processen wat ons tegenhoudt, onze angsten onder ogen komen, na elkaar steun durven te vragen, na knuffels van moed, na alle magie, nadat we over het vuurpad gelopen en het pikdonker en middernacht is, klinkt er een zeer indringend geluid uit het donkerte. Kermend, vrouw, machteloosheid doet me het aan denken. Het stopt en begint weer.  Het is te horen en stopt weer. Op een gegeven moment loop ik die richting op om het te gaan onderzoeken. Na enige honderd meters lopen draai ik weer om. Het is niet dat ik daar  heen hoef om iets te doen.

Voor mij waren die nachtelijke geluiden die van de talloze slachtoffers van heksenjachten. Ook de vele getuigen ervan zijn slachtoffers, want zetten een rem op jezelf zijn in volledigheid met al je magische en seksuele vermogens.  Ik besefte niet in een keer dat dat was ik hoorde.

 

Coming out

De volgende dag hebben we toegewijde tijd samen om het vuurloopritueel verder in ons te laten zinken, om de realiteit van de enorme magie en de diepere vriendschap met het vuur verder te laten verankeren. In de sharing stapt een van deelneemsters naar voren, ze wil er niet meer omheen en komt er voor uit een heks te zijn. Haar kern is die van een heks. We vieren het.

 

De foto als extra

Een paar dagen later worden de foto’s van de vuurloop opgestuurd. Zie hieronder. Zie jij wat ik zie?

Ik hoop dat van harte dat we hebben bijgedragen aan het verminderen van het collectieve trauma rondom de heksenverbrandingingen.

 

De vuurpriesteressen harken het vuur tot een tulband.  Bovenin het vuur, zo een beetje rechts van het midden, helemaal vuurgeel, vrij, met haar armen in de lucht. Zie jij haar ook ?

 

 

Reageren

Leuk om je reactie te lezen op dit blogartikel. Daar is ruimte voor hieronder.