GEEF JEZELF EEN HAND
(of twee: nog beter)

Mijn leraren kies ik mijn hele leven lang al intuïtief uit.
Het is een naam waarop ik resoneer, een boek dat ze schreven dat me toevalt of een sessie die ik bij ze volg die me raakt. Nicola’s foto op de website van Atlas Reiki keek me recht in de ogen en voelde aan alsof ik haar al kende. Toen ik haar dat vroeg tijdens mijn eerste consult meenden we beiden zeker te weten dat dat niet het geval is – of in ieder geval niet uit dit leven.

Najaar 2014, bijna een jaar na mijn tweede herseninfarct

en de infarctiele bloeding die daarop volgde vond ik Reiki. Op het eerste oog leek ik volledig hersteld van de klappen. Ik kon prima lopen, prima praten. Na het lichaamswerk van de healer op Ibiza die in december 2013 voor mijn gevoel mijn lijf en leden redde  leken de ergste verlammingsverschijnselen verdwenen. Maar dolend in het drukke culturele leven van Amsterdam waar ik – toen nog – woonde en mijn brood verdiende, merkte ik dat ik me niet goed raad wist met het heldere voelen dat het infarct had teweeggebracht. Alles leek binnen te komen, en ik wist niet hoe ik dat kon begrenzen… Ik was altijd al fijngevoelig (HSP) en sensitief – ik vermoed sinds conceptie, maar een eerste herseninfarct in mijn linkerhersenhelft op mijn negentiende is daar ook zeker medeoorzaak van – doch nu leek het te sterk geworden. Dit keer bracht het hersenletsel rechts grote veranderingen met zich mee: een ander karakter, een veel sensitiever zenuwstelsel en een grote gevoeligheid voor overprikkeling.
Drie jaar later heb ik dankzij Reiki geleerd daar mee om te gaan.
Als mensen me – vaak voorzichtig peilend – vragen hoe het nu met mij en mijn gezondheid gaat is mijn standaard antwoord ‘Ik heb mezelf genezen. Met mijn handen’, waarbij ik mijn handen hoog in de lucht hou, er naar kijk en toon vol dankbaarheid toon aan de vragensteller.

Natuurlijk was ik me als schrijver al altijd bewust van het belang van mijn handen.

Mijn vingers, de tien tentakels die het denkproces dat aan schrijven voorafgaat met toetsenbord of pen bestendigen. De doorgeefluikjes voor de woorden die ik schrijf.
Maar pas toen ik voelde dat Reiki de sleutel was en op intuïtie bij Nicola uitkwam ben ik gaan leren hoeveel zelfhelend vermogen er in het lichaam en specifiek in onze handen huist. Elke keer dus als ik mensen zie denken wat ze me niet hardop durven vragen, namelijk ‘hoe het in Godsnaam kan dat ik er na zo’n heftig ziekteproces zo goed uit ben gekomen’ vertel ik ze de waarheid: zelfgenezing.
En die waarheid is dat ik mezelf genezen heb met mijn handen.

Het lukte me in eerste instantie ook één en ander weg te dansen in stilte en op blote voeten bij Ecstatic Dance, maar ik voelde een behoefte aan een andere energie.
Iets waar ik op dat moment nog geen woorden vond…
Een ontmoeting bij Club Lite bracht me op het pad van Reiki.
Reiki leek me altijd vaag. Een kennis vergeek het zelfs met zwarte magie en dat maakte me aanvankelijk bang. Dat ik helderder dan ooit tevoren kon voelen wat wel en niet goed voor me was hielp: iets in me zei dat ik voor de genezing van NAH (*) Reiki nodig had.
Ik zette mijn voelsprieten wijduit en open en vond eenvoudigweg met Googlesearch de website Atlas Reiki én Reiki Master Nicola Romme.

Het verraste me haar te vinden op een plek waar ik vaker kwam: de Commelinstraat bij de Dappermarkt, naast de tweedehandsboekenwinkel waar ik al jaren boeken kocht en onder een kennis uit mijn stamcafé bleek Nicola’s praktijk te huizen.

(*) Niet Aangeboren Hersenletsel

Het voelde meteen goed: een warme omhelzing, het oogcontact waarin ik weer dat moment van herkenning ervoer, hoe Nicola naar me hoorde en zag.

De praktijkruimte, de wierook, de sfeer…Tot en met de thee die bij Nicola altijd lekkerder is.
De wens Reiki 1 te leren was wat me van meet af aan bij haar had gebracht, maar omdat ik zelf nog geen ervaring had met Reiki was Nicola’s advies dat ik eerst enkele sessies bij haar zou ondergaan waarna een inwijding en het aanleren van de zelfbehandeling kon volgen. Onder Nicola’s handen kwam ik iedere keer in zulk een diepe staat van ontspanning dat ik voor mijn gevoel stopte met ademen. Het verbaasde me zeer dat ik seconden- en misschien wel minutenlang niet in- of uitademde: alsof ik stierf en weer tot leven kwam. Misschien was dat wel zo. Soms heb ik het idee dat de Reiki me hielp oude overbodige cellen en zielsdelen achter me te laten.
Het beeld van een slang die zich van haar oude vel ontdeed drong zich aan me op.
Die slang was ik, en op de behandeltafel van Nicola, terwijl ik haar diepgaande Reiki behandeling onderging ontdeed ik me van mijn oude identiteit en het oude pantser dat me van dienst was geweest in het mezelf overeind houden in de jaren voor mijn nieuwe hypergevoelige vorm tot leven kwam. Dat deel kon sterven nu de Reiki er was.
Ook de kracht van mijn Afrikaanse voorouders liet zich zien tijdens de behandeling. Dat deze ook gevoeld, benoemd en weerspiegeld werd door Nicola maakte de ervaring des te krachtiger.

Ongeduldig van aard kon ik amper wachten tot ik ook Reiki kon en mocht leren.

Nadat ik twee of drie sessies Reiki van haar ontving achtte Nicola mijn ontwikkeling zover dat het moment dan eindelijk daar was, en leerde ze me de 13 posities van de Reiki zelfbehandeling: de achternek, schedel, aangezicht, voorkantnek, sleutelbeenderen, bovenborst, hartstreek, maag en solar plexus streek, buik, onderbuik, liezen, knieen en enkels. De extra positie bij de nieren achter op de rug die energie geeft, bleek ik al jaren uit mezelf te doen. Ik werd ingewijd in de Karuna Reiki 1 en mocht ik mezelf practitioner Reiki 1 noemen.

Vanaf die dag begin ik mijn dag elke dag met Reiki.

Ik roep de universele Reiki energie aan en leg mijn handen op mijn lijf.
Er is natuurlijk geen arts die het me garanderen kan, maar ik weet en voel louter door de genezing die vanaf die tijd mijn deel werd hoezeer de Reiki me heeft geholpen mezelf en mijn zenuwstelsel te reguleren. Met name in de achternek en bij de liezen, de plekken waar alle 12 meridianen samenkomen voel ik de energiestroming het sterkst.
Ik genas mezelf, versterkte mijn systeem én mijn kracht als healer. Mijn handen en hun vermogen tot genezen en energie geven groeit nog elke dag.

‘Beter een beetje Reiki, dan helemaal geen Reiki.’ zegt Nicola, en dat is nu mijn credo.

Ook op de dagen dat de drukte en de volle agenda overheersen neem ik de tijd om de energie door mijn handen te laten stromen en te voelen.

Ja, sinds mijn ontmoeting met Reiki bij Atlas Reiki geef ik mezelf eindelijk, als het ware de hand.

© Neske Beks – 2017
www.neksebeks.nu

Ook Reiki zelf leren ?

Hieronder is ruimte om te reageren

Herken je iets of heb je wat gehad aan dit blogartikel? Leuk als je reageert ! Scroll een stukje naar beneden en daar is plek voor jouw ervaring, vraag, opmerkingen, verhaal, etc.