Op zoek naar godin Sandraudiga

Op zoek naar godin Sandraudiga

Inleiding

Laatst, 23 oktober 2018, had ik wat tijd over tussen familiebezoeken in Brabant. Ik besloot op onderzoek uit te gaan naar Godin Sandraudiga (spreek uit Sandraudicka ). Ik ken haar helemaal niet, terwijl haar altaarsteen gevonden is een paar gehuchten verwijderd van de boerderij waar mijn moeder en mijn moedersmoeder opgegroeid zijn.

Het is voor het eerst dat ik zo op deze manier op onderzoek uit ga. Ik wil met dit verslag bijdragen aan het terugbrengen van godheden van de Lage Landen. En aan de kennis van het sacrale landschap. Aan krachtplekken. En zo bijdragen aan de heling van de aarde en haar bewoners. Mensen vliegen de hele wereld over op zoek naar spirituele plekken. Maar we weten amper welk spirituele plekken er in Nederland zijn of geweest zijn ( en weer kunnen zijn).

Over dit blogartikel: ik heb de weinige geschreven bronnen op internet gefilterd weergegeven. In boeken heb ik niets meer dan de naam Sandraudiga en vindplaats Rijsbergen gevonden. Veel van de internetbronnen heb ik niet kunnen controleren. Nergens vind ik aanwijzingen dat andere heidenen of priesteressen deze godin of vindplaats van de altaarsteen eren, of er energetisch onderzoek hebben gedaan. Het lijkt me wel aannemelijk dat ik hierin niet de eerste ben. En hoop dat door dit stukje er een uitwisseling ontstaat. En meer mensen Godin Sandraudiga zullen gaan eren met offers, lied of gebed.

Kwetsbaar

Delen over wat je persoonlijke ervaring tijdens een ritueel voelt altijd kwetsbaar. Wat zullen anderen er van vinden? Zelf heb ik ook de neiging om mijn eigen ervaring als mogelijk zelfbedacht te labelen, terwijl de intensiteit van mijn trance als volledige virtual reality is, namelijk levensecht. Ik deel hoe ik het meemaak toch omdat ik hoor dat anderen ook op onderzoek willen gaan – bijvoorbeeld godinnnen van de Lage Landen willen leren kennen – en ook niet altijd weten hoe. En het ook niet makkelijk vinden er over te delen, omdat het altijd ook persoonlijk is.

Waar is de altaarsteen van Dea Sandraudiga gevonden?

De naam van godin Sandraudiga is bewaard gebleven door een inscriptie op een altaarsteen. Deze altaarsteen uit de 2de eeuw na onze jaartelling is gevonden aan waar nu de Antwerpseweg 36 is, tussen Rijsbergen en Zundert. Zo’n 1,5 kilometer ten zuiden van Rijsbergen, in het gehucht Tiggelt, is op de vindplaats het grote all you can eat restaurant Tafelen. Ik kende deze plek als die van partycentrum Napoleon, waar op zondag een zelfspelend orgel maakte dat mensen dansten. Anderen hebben Napoleon, niet ver van de Belgische grens, in herinnering als vertrekpunt van vakanties. (Een gekke gewaarwording tijdens mijn vooronderzoek thuis: ik blijk de plek van de vindplaats al te kennen en het is voor veel mensen een bekende plek).

Dea Sandraudiga voorzijde votiefsteen


Over het altaar gewijd aan Godin Sandraudiga

De grote kalkstenen altaarsteen bevindt zich in het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden. Deze votiefsteen is 1,42 meter hoog en verkeert in goede staat. De zijkanten zijn versierd met mooi uitgevoerde reliëfs van hoorns des overvloeds, ook wel cornucopiae genoemd, rijkelijk gevuld met vruchten. Het driehoekige fronton is versierd met een bladmotief en rozetten. Bovenop liggen drie appels. (Dit is de door het museum gegeven beschrijving. Ik zie de appels niet en wel twee leeuwtjes bovenop zitten als ik naar de foto kijk)

De goed leesbare inscriptie luidt DEAE SANDRAUDIGAE CULTORES TEMPLI. Deze Latijnse zin kan vertaald worden als ”Aan de godin Sandraudiga, de vereerders van haar tempel.” Of: Aan de godin Sandraudiga, de oprichters van haar tempel.” Goed hierbij is te beseffen dat templum staat voor een heilige plaats, wat niet perse een gebouw hoeft te zijn.

De ruimte onder de inscriptie is leeg en het laatste woord is in tweeën verdeeld als om ergens nog ruimte aan te geven, bijvoorbeeld een schildering.
westzijde van mijn ommegang

Archeologen weten het niet zeker

Behalve aardewerkscherven uit omstreeks het einde van de eerste eeuw tot in de eerste helft van de derde eeuw, zijn er in de direct omgeving stukken van Romeinse dakpannen, brokken ijzeroer, kalkstenen, stukken pleisterwerk (waarvan enkele beschilderd) en tal van ijzeren haken, spijkers en vier munten uit dezelfde periode gevonden De vondsten wijzen volgens archeoloog Bogaers in de richting van een in Romeinse stijl opgetrokken gebouwtje, mogelijk een heiligdom, met in de onmiddellijke omgeving een grafveldje waar Germaanse urnen werden aangetroffen. In die periode was het gebruikelijke om de doden te cremeren, de crematieresten in een urn te stoppen en die urnen dan te begraven.

Op verscheidene plaatsen in de omgeving zijn ook bewoningssporen gevonden, zowel uit de ijzertijd als uit de Romeinse tijd. Volgens Archeoloog Holwerda was de altaarsteen die gewijd is aan godin Sandraudiga opgericht op het kleine grafveld, van een Bataafse of aanverwante stam, en lag het heiligdom van de godin zelf in buurt. Dat heiligdom zou een plek in het bos zijn geweest, afgepaald met een rij stenen waarbinnen de offeranden konden worden achtergelaten. En er zou géén sprake zijn van een Romeins bouwwerk. Genoeg over wat archeologen denken, hoe wordt er aangekeken tegen haar naam?

 

Godin van Rijkdom? Wat zou haar naam betekenen?

Er zijn taalkundigen die menen dat de naam Sandraudiga “de waarlijk rijke” betekent, uitgaande van het Oudnoorse “sandr”=waarlijk en “audigr”=rijk. Of uitgaande van het Oudnoordse “sannr”=waarheid, en het Gotische “audrags”=rijk. Anderen duiden Sandraudiga als “zandrode”, waarbij gedachten over het gevonden ijzeroer, of het roestrood van het zand in de beekdalen naar voren komen.

Godin van de overvloed en van het graf ?

Sandraudiga zou als “zandrode”/  “rode merkpaal” heel goed een aardegodin, ofwel chtonische godin, kunnen zijn. Chtonisch zijn godheden en hogere wezens betreffende de aarde, en in het bijzonder de onderwereld. Het Griekse chthon (χθών) is één van de vele woorden die de Grieken kennen voor “aarde”. Het verwijst eerder naar het binnenste van de bodem, dan naar de levende bovenkant van het land of het land als territorium. Het evoceert zowel overvloed, als het graf.

Als het altaar in de buurt van een tempel is gevonden zal deze, gezien de plaatselijke bodemgesteldheid – waarschijnlijk op de iets verhoogde oever van het beekdal hebben gestaan. Vrijwel geheel Noord-Brabant bestond tot diep in de Middeleeuwen, zo tot 1400, uit onbegaanbaar hoogveen. Alleen de wat hogere plekken waren bereikbaar. De naam van het dorp Rijsbergen zal met een wat hogere ligging te maken hebben. To zover de gevonden informatie.

Wat wil ik onderzoeken? Waarvoor ga ik naar de vindplaats ?

  • Ik wil me openstellen voor deze godin van eigen bodem ; ).
  • Ik wil godin Sandraudiga eren.
  • kan ik de hierboven geschreven aannames bevestigen dan wel ontkrachten? Zoals voor soort godin is Sandraudiga ?
  • Is godin Sandraudiga hier voelbaar?
  • Is de energie van de tempel – als die hier was – ook nu nog voelbaar?

 

Mijn ritueel ter ere van godin Sandraudiga

Ik kom ter plekke in de ochtend aan op een verlaten parkeerplaats waar ik parkeer in de zuidelijkste hoek. Anoniem-, de op doorreis energie, verwant aan die van benzine stations langs snelwegen, is het eerste wat ik opmerk. ‘Gewapend ‘ met ratel met belletjes, en de offers bloem en steentjes, stap ik uit.

Ik stel mezelf voor, ook aan de hand van wie mijn ouders en voorouders zijn. Ik zeg hardop wat voor dag het is en wat ik kom doen. Ik vraag toestemming. Ik begin te zingen, te reciteren “Sandraudiga, Sandraudiga, Sandraudiga “

Een deel van een vardlokur (een Seidr lied) wil gezongen worden, komt zonder dat mijn hersenen dat besloten hebben uit mijn mond : “Willen leren, willen weten”

Freya en Odin nodig ik uit, en ik vraag hen om hulp.

Ik loop van het parkeerterrein af naar een prachtige berk en eik op de ernaast gelegen akker. Daar trek ik de cirkel, offer ik, en ratel ik een hele poos. Ik krijg de aanwijzing dat ik een staf had mogen meebrengen. En: ommegang. En zie voor me dat ik rond het hele terrein loop, ook aan de andere kant van de weg. Ik krijg door: rijkdom. En: aardegodin.

Ik blijf zacht ratelen en Sandraudiga en klanken zingen en voel de zwaarte van het verborgen moeten houden, het niet gesnapt mogen worden, van verval en verwoesting. Er is geen mens te zien en misschien als ik iemand tegen kom vraagt deze persoon wat ik aan het doen ben, wat heel beangstigend lijkt. Wat ik opmerk lijkt een oudere laag van christenen die al dat heidens gedoe absoluut niet wilden en kapot hebben gemaakt. Van verdrukking, dit mag niet, zorg dat je niet gezien word, vernietiging en vervolging.

Mijn ommegang vangt aan westwaarts al offerend bij iedere eik die voor mij voor Odin staat, iedere berk voor De Vrouwe, voor witte wijze wijven, bij de lijsterbessen voor de seidkona’s, de vala’s, de priesteressen. Zo kom ik bij een klinkersweggetje waar ik rechts, noordwaarts ga lopen. Een schitterende witte boerderij ligt links verscholen en lonkt, maar deze laat ik links ; ) liggen. Het weggetje komt uit op de ventweg van de Antwerpseweg. Daar sla ik rechts af, al ratelend, Sandraudiga eer bewijzend door haar naam te scanderen, steek over en geniet daar van het uitzicht over glooiende akkers en bomen.

Ik steek terug over en voel me getrokken om naar de bossages op het terrein van restaurant Tafelen te gaan, juist noordelijk ernaast gelegen. Tot mijn aangename verrassing tref ik daar mijn meest geliefde bomen, de grove den, die voor mij verbonden zijn met mijn priesteressen wijding en godin Asherah. Ik klim een 1,5 meter omhoog op een zandverhoging, groet de bomen en breng mijn laatste offertjes. Ik neem plaats op de grond met mijn rug tegen de grootste grove den en ratel en herhaal dat ik godin Sandraudriga wil eren en haar, en deze plek, beter wil leren kennen. Mijn rug wordt één met de boom en een overvloed godinnelijke energie stroomt door ons beiden. De reis gaat aarde-inwaarts. Ik word volledig de aarde in getrokken en kom bij waar een bekende Maltese godin (the Sleeping Lady) op haar zij ligt te slapen. Het voelt duidelijk als een inwijdingsplek.

Nadat deze trance over is loop ik over de klinkers richting mijn auto en voel Haar. Vruchtbaar, rijkdom, aardegodin . Ze komt als een abstracte magere baboesjka, kegelvormig, uit de klinkers tevoorschijn, haar onderste deel rood, boven het bekken bruinzwart. Verbluft groet ik haar. De klinkers – de hele bestrating – liggen op heilige grond.

Ik loop er dwars over, over de heilige grond onder de klinkers, naar mijn auto. Ik groet haar ter afscheid voor nu. En kom er pas op om Sandraudiga, Freya, Odin en Asjerah en De Grote Moeder en de windrichtingen en de wachters te bedanken als ik al wegrijd met de auto. Dit in verband met krappe tijd, ik heb hier op volgend een afspraak, waar ik laatst te laat was, dat wil ik nu niet. En vanwege de behoorlijk diepe trance en gewaarwordingen die me ook wat overvielen.

Zodra ik kan google ik de Sleeping Lady. En lees artikelen over tempelslaap. Ik voel me een pril priesteresje, omdat ik dat begrip – de tempelslaap-  nog helemaal niet kende. Een machtig interessante heilige techniek. De tempelslaap is in vaak ondergrondse vertrekken, in de Griekse en Romeinse oudheid, en overige culturen, ingezet om te genezen, te helen, maar ook om in te wijden en om visioenen te krijgen.

grove dennen asjera inanna godin

De dagen erna

De dagen erna werkt de trance waar ik in gekomen was nog na en door. Ik had dat niet gedacht van te voren zo in mijn eentje (nu ja geen andere mensen erbij – de ongeziene wereld is heel actief geworden toen ik het ritueel deed).

Veel van de informatie die ik ter plekke heb gekregen is , gezien wat er al bekend was, zeer voor de hand liggend. Rood – rijkdom – aardegodin. De meest verrassende was voor mij de onderwereld – en dan niet het dodenrijk – met de Slapende Dame. Op tempels op Malta zijn onderaardse vertrekken gevonden.

Waarom zag ik the Sleeping Lady, die niet op deze plek thuis lijkt te horen? Mijn veronderstelling is vanwege de tempelslaap. En vanwege dat de tempelslaap als (in) wijding ingezet werd. Je kan dit beeld natuurlijk op vele andere manieren duiden. Maar deze duiding omdat  ik tegelijkertijd met het beeld inwijdingsenergie gewaar werd.

Er komen nieuwe vragen op

Ik heb al weer nieuwe vragen voor een eventuele volgende keer:

  • Sandraudiga haar cultus is oud, ouder dan de periode waaruit het altaar stamt. Hoe zou ze toen vereerd zijn, en zou ze heden ten dage vereerd willen worden?
  • Zou contact met de Ouden wiens asresten in urnen hier begraven liggen/lagen lukken?
  • De altaarsteen bezoeken in het Rijksmuseum van Oudheden, om te zien hoe de steen er werkelijk uitziet. En mogelijk daar Sandraudiga haar energie voelen?
  • Is de vindplaats gelegen op een leylijn?

Tenslotte

Het was meer dan de moeite waard om naar de vindplaats van deze altaarsteen te gaan. Vele antwoorden heb ik gekregen. En veel met een gemak wat ik me van te voren niet kon voorstellen. Aanwijzingen hoe het ritueel te doen (een ommegang maken, later op een plek die goed voelde gaan zitten) kwamen vanzelf. Van te voren wist ik niet hoe ik het ritueel zou aanpakken. Ik had vertrouwen dat het zou ontstaan. Ter plekke gekomen waren ook (mijn diepe band met) bomen een enorme hulp en ingang.

Ik heb al zin om weer naar de plek heen te gaan, en ook naar andere vindplaatsen van altaar- en votiefstenen in Nederland. Nu ken ik godin Sandraudiga al wat, en heeft ze meteen een plek in mijn hart, ziel, leven, gekregen.

Ik ben benieuwd:

Wat kunnen jullie kunnen met dit stuk, of en waar resoneert het? Ik ben benieuwd naar al jullie aanvullingen, vragen etc. Wie hebben er ook (energetisch) onderzoek gedaan?  Ter plekke, en/of bij de altaarsteen in Leiden? Ik hoor graag van jullie.

Hieronder is ruimte om te reageren

Leuk als je reageert ! Herken je iets, of heb je wat gehad aan dit blogartikel? Scroll een stukje naar beneden en daar is plek voor jouw verhaal, ervaring, opmerkingen, etc.

Related Posts

6 Leave a Reply to yvonne Fock

  1. november 09, 2018 04:03 Beantwoorden

    Wat een mooi verslag! Ik heb de sleeping lady een paar weken geleden bezocht. Het overvolle museum in Valetta is waar zij nu ligt te slapen. Ze is zo’n 18 cm lang en rood.Zij kwam uit de ondergrondse temple in de buurt van valetta. Helaas kon ik daar niet heen: je moet maanden van te voren kaarten bestellen.
    Toevallig was er gisteravond een programma op History channel waar tempels/graven op Sardinie werden bezocht. Daar waren een soort nissen die mogelijk voor “tempelslaap” dienden. Byzonder dat ik een paat uur later deze voor mij nieuwe term leer. (In het programma werd alleen gezegd dat het mogelijk gebruikt werd voor het afstemmen op diegenen die daar begraven lagen )

    • november 09, 2018 12:57 Beantwoorden

      Hoi Edda,
      Synchroniteit is altijd mooi !
      Dat afstemmen op de overledenen hoeft de andere redenen niet uit te sluiten.
      En sluit aan bij dat ik heidense tijden in de lage landen voorouderverering heel belangrijk was. Xxx

  2. Annemiek
    november 09, 2018 11:26 Beantwoorden

    Bijzonder om te lezen Nicola! We keep in touch. Natasha jij en ik moeten een keer afspreken. groet uit Rijsbergen van Annemiek

    • november 09, 2018 12:54 Beantwoorden

      Leuk om te horen dat het bijzonder vindt Annemiek en om de groeten uit Rijsbergen te krijgen!
      Ik ben benieuwd: waarvoor wil je een keer afspreken ? Heb je er ook onderzoek gedaan misschien?

  3. yvonne Fock
    november 11, 2018 11:45 Beantwoorden

    Bijzonder verslag, heb het met plezier gelezen. Dank je wel.
    Yvonne

    • Nicola Romme
      november 11, 2018 12:17 Beantwoorden

      Dag Yvonne,

      Mooi , leuk om te horen dat je het verslag met plezier gelezen hebt. Ik heb er mijn best op gedaan : ) .

Comment to yvonne Fock Reactie annuleren