Ik ben priesteres … wat vind jij daarvan?
In de handtekening onderaan mijn emails staat Reiki Master en ‘priesteres‘ .
Ik krijg er vaak vragen over. Waarom ik me zo noem, en bij welke religie ik dan hoor. Sommigen vinden het leuk en interessant. Anderen moeten er niets van hebben omdat ze een religie per definitie onderdrukkend vinden.
Ben benieuwd wat jij ervan vindt! Misschien ben je zelf ook priesteres, of wil je dat worden? Ik wil je graag vertellen wat het voor mij betekent om priesteres te zijn. Als je na het lezen nog vragen hebt, stel ze dan gerust. Ik vind het leuk om te delen wat voor mij zo belangrijk is.
Ik zie mijn priesteressenschap als een manier om mijn gemeenschap te dienen op het gebied van het ongeziene. Mijn gemeenschap: dat ben jij, lezeres van mijn e-zine, dat zijn mijn cursisten en cliënten en hun naaste omgeving. In een ver verleden zou ik waarschijnlijk priesteres van een stam zijn geweest.
Voor mij betekent het dus niet dat ik een vertegenwoordiger of prediker van een religie ben. Ik zie mezelf liever als iemand die diensten levert en zich inzet om lijden te verminderen. Dat doe ik bijvoorbeeld via healing en het uitvoeren van rituelen, en het trainen en inwijden van sensitieve vrouwen.
In 2000 maakte ik een spontane inwijding spontane inwijding mee waardoor ik mijn materialistische wereldbeeld inruilde voor een spiritueel wereldbeeld. Eerder had ik geen enkele belangstelling gehad voor het goddelijke of spirituele. Nu was Godin heel belangrijk en daagde het me dat mijn roeping lag op het gebied van dat wat je doorgaans niet kunt zien. Maar hoe ik me dan moest noemen? Toch geen predikant, priester of dominee … daar voelde ik niets bij.
Jaren later las ik het boek Leven in geluk. De inwijdingsweg uit de oude godinnenculturen van vuurpriesteres Dr Klara Adalena. Ik besefte al lezende dat ‘priesteres’ de enige juiste titel was voor mij. Die term resoneerde aan alle kanten. Hetzelfde jaar nog ben ik bij haar de priesteressenopleiding gaan doen.
In moderne patriarchale godsdiensten zie je vrijwel alleen mannen op vertegenwoordigende posities. Dat is absoluut niet altijd zo geweest! Godinnen, priesteressen en sjamanen (vr) speelden vroeger een enorm belangrijke rol in het dagelijkse en spirituele leven. We leven in een tijd dat het patriarchaat op zijn retour is. Ik wil actief meewerken aan deze omwenteling. Ook daarom vind ik priesteres een mooie (geuzen)naam.
Winti priesteres brengt een plengoffer bij het bevrijdingsbeeld in het Oosterpark
lees ook: Reiki en priesteres zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden
Geen dogma’s maar waarheden
Alle religies zijn gebaseerd op dogma’s: centrale grondregels die alle gelovigen moeten onderschrijven. Voor mij voelt dat niet goed al zijn er voor mij wel een paar waarheden. Die je overigens niet van mij hoeft over te nemen. Ik vraag er niet om dat je gelooft hoe ik het zie.
Spiritualiteit en levensbeschouwing (ook al vind je dat ‘er niks is’) zijn in feite erg intiem en maken een mens tot wie zij is. Wat voor jou waar is is belangrijk. Enkele stellingen over hoe ik dingen ervaar:
- Er zijn meerdere godinnen en goden, van wie De Vrouwe voor mij de belangrijkste is (polytheïsme).
- Jij en ik, een mens, wij zijn spirituele wezens.
- Alles (bomen, dieren, stenen, je huis en zelfs mijn behandelbank) is bezield (animisme).
- Je lichaam is bezield en met je lijf kun je je met het goddelijke verbinden, je spiritualiteit leven. Er is geen reden enkele om je lijf en haar verlangens en behoeften als immoreel of niet goed of a-spiritueel te beschouwen.
In het Westen aanvaarden steeds meer mensen dat spiritualiteit weer mag. Maar wat vervolgens vaak gebeurt is dat ze op zoek gaan naar de godheid ín zichzelf, naar extase en zelfontwikkeling. Prima natuurlijk, maar volgens mij bereik je er niet meer bezielde overgave door. Overgave aan het leven, aan jou zijn hier op aarde en grotere krachten dan jezelf.
Devotie heeft net als verering in onze maatschappij soms een negatieve bijklank van domheid en irrationaliteit. Waarom zou je iets of iemand vereren, je hebt toch leren nadenken?!
Nadenken hoef je in spiritualiteit nooit opzij te zetten, denken over kan gewoon mee doen en je van juiste inzichten voorzien.
Maar als je zorgvuldig kijkt naar wat devotie écht betekent, namelijk eerbiedigen, respecteren en hoogschatten, zit daar niets doms bij. Eerbied hebben voor krachten buiten jezelf die ook jou(w leven) medebepalen.
Hieronder is ruimte om te reageren
Herken je iets in dit blogartikel? Leuk als je reageert ! Scroll een stukje naar beneden en daar is plek voor jouw ervaring, vraag, opmerkingen, verhaal, etc.
Related Posts
Beste Nicola,
Ik voel mij een beetje verdwaald in jouw verhaal, aangezien ik een man ben.
Ik als man, kan met zusters omgaan maar kunnen de zusters dat ook met een man?.
Puur als vrouwen met elkaar is niet uitnodigend voor een man.
Wellicht zou ik deze mail niet moeten krijgen maar zit het versturen hiervan in een program.
Ik heb je over mijn zus verteld-paranoormaalgenezeres- hoe ver ga je.
Leg me uit hoe het zit met mij als man t.a.v.je uitnodiging.
Warme groet albert
Beste Albert,
Dank je wel voor jouw reactie.
Ik lees dat je je een beetje verdwaald in mijn verhaal. Omdat je een man bent, schrijf je erbij. Het is niet mijn bedoeling om je te laten verdwalen. Het kan er mee te maken hebben ik me in eerste instantie op een lezerspubiek van vrouwen richt maar niet uitsluitend. Zo vertel ik in het blogartikel ook over wat ik als community beschouw: al mijn clienten en cursisten. Dus mannen, vrouwen, kinderen. Dus jij ook.
Over de uitnodiging voor de proefdag: deze is aan vrouwen gericht. Mijn jaartrainingen geef ik aan puur vrouwen groepen, en aan mannen individueel. (Als er een groepje mannen zou zijn die in groepsverband getraind zouden willen worden door mij zou ik dat ook met alle liefde doen )
Hartegroet, Nicola
prima
Ha Garmt,
Klopt het dat jij zegt dat je het prima vindt dat ik priesteres ben ? ( :